برای شناخت سینما، سابقه یا شناسنامه آن کافی نیست، بلکه برای آشنایی کامل، باید با اجزای سینما هم آشنا شد تا وقتی در جایی خوانده یا شنیده شد که مثلا فیلمی «فیلمنامه»ای قوی دارد یا «کارگردانی» فیلم خوب است، با این واژه‌ها نیز آشنا باشیم بویژه امروز که سینما حضوری پررنگ در زندگی انسان پیدا کرده است.
برای ساخت فیلم به خیلی چیزها نیاز است. مهم‌ترین و اولین قدم در راه ساخت فیلم، وجود داستانی است که فیلم در مورد آن ساخته میشود. این قصه یا داستان را در سینما به شکل فیلمنامه می‌نویسند که قواعد خاصی دارد.
به فیلمنامه «سناریو» هم می‌گویند و این واژه از زبان ایتالیایی گرفته شده است.
فیلمنامه را ممکن است خود کارگردان یا کس دیگری غیر از کارگردان بنویسد و بعد کارگردان از روی آن فیلم را بسازد. در کتاب‌هایی که به مسائل نظری سینما پرداخته‌اند، برای فیلمنامه تعریف‌های زیادی می‌بینیم. مثلا یکی از این کتاب‌ها فیلمنامه را «طرح داستان» فیلم می‌داند که صحنه به صحنه و فصل به فصل به دنبال هم آمده و نمودار وقایع و شخصیت‌های ماجراست. یا در کتابی دیگر می‌خوانیم که فیلمنامه: «دستورالعمل فیلم است که فیلمساز (کارگردان) یا شخص دیگری تنظیم کرده است و برای ساخت به کارگردان تحویل میشود؛ اما از همه این تعریف‌ها کامل‌تر، تعریفی است که در کتاب چگونه فیلمنامه بنویسیم؟ اثر «سید فیلد» آمده است.»
او فیلمنامه را راهنما یا طراحی برای فیلم می‌داند که در بردارنده مجموعه‌ای از صحنه‌هاست که همراه با توضیحات و گفتگو (دیالوگ) بیان میشود یا تصویرهایی که روی کاغذ سر هم شده‌اند یا مجموعه‌ای از ایده‌ها یا دورنمای یک رویاست. در واقع فیلمنامه، داستانی است که به وسیله تصویرها بیان میشود. پس فیلمنامه، داستان یا توضیحی در مورد شخص یا اشخاصی در مکان یا محل‌هایی در حال انجام کار یا کارهایشان است.
نقل از جام جم آنلاین
درباره این سایت